رابطه رضایت از زندگی، سبک مسأله گشایی و نگرش مذهبی با سلامت روانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان رضایت از زندگی، سبک مسأله­گشایی و نگرش مذهبی با سلامت روانی می­باشد. برای این منظور از میان مراجعه­کنندگان به مرکز مشاوره دانشگاه تهران دانشجویانی که از سوی روانپزشک تشخیص اختلالات اضطرابی و یا خلقی دریافت داشتند به روش نمونه­گیری در دسترس 85 نفر انتخاب و چهار پرسشنامه رضایت زمانی از زندگی، سبک مسأله­گشایی، نگرش مذهبی و سلامتی عمومی -28 گویه­ای را تکمیل کردند. نمونه سالم نیز از دانشجویان دانشگاه تهران با روش همتاسازی انتخاب و چهار پرسشنامه را تکمیل نمودند. داده­های حاصله از طریق تحلیل واریانس چند متغیره  (manova) و رگرسیون چند­گانه با روش گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. دانشجویان سالم در مقایسه با دانشجویان بیمار از رضایت بالاتر نسبت به زندگی (01/0p<)، سبک مقابله­ای انطباقی­تر (01/0p<) و نگرش­های مذهبی قوی­تر (05/0p<)  برخوردارند. دانشجویان دختر از رضایت بالاتر نسبت به زندگی و گرایشات مذهبی قوی­تر برخوردارند (01/0p<). دانشجویان دختر و پسر بیمار در مقایسه با دانشجویان سالم زودتر احساس درماندگی می­کنند، از زندگی ناراضی­تر هستند و گرایشات مذهبی ضعیف­تری دارند (01/0p<). سبک مسأله­گشایی به­ویژه مقیاس درماندگی ، بالاترین قدرت پیش­بینی سلامت روانی روانی را دارند (01/0p<). نتیجه اینکهسبک مسأله­گشایی، رضایت از زندگی و نگرش مذهبی در تعدیل و تضعیف استرس زندگی دانشجویی تاثیر معنی­دار می­گذارند.